03.11.2015

Budownictwo spółdzielcze na poziomie lat 40.

POLSKA TYLKO DLA BOGATYCH ?

            Wbrew optymistycznym informacjom niektórych mediów (zwłaszcza „Gazety Wyborczej”) sytuacja mieszkaniowa polskich rodzin ulega stałemu pogorszeniu.

Po 8-u miesiącach br nastąpił spadek ilości oddanych mieszkań o 1,1 proc. - do 87.872
i tendencja ta utrzymuje się już od 4 lat. Jedynie inwestorzy indywidualni zano­towali wzrost oddanych mieszkań o 4,4%. Efekty w budownictwie deweloperów spadły w tym samym czasie aż o 2,4%.

Spółdzielnie   mieszkaniowe   oddały prawie 50,5 proc. mniej mieszkań niż
w analogicznym okresie ubiegłe­go roku, co było najgorszym wynikiem nie tylko w ostatnim
25-leciu, ale od po­czątku istnienia tej formy budownictwa.

Pozostali inwestorzy (budownictwo komunalne, socjalne, zakładowe i spo­łeczne czynszowe) oddali za 8 miesięcy 1573 mieszkań (o 44 proc. mniej i też najmniej od 25 lat). Warto dodać, że łącz­nie deweloperzy i inwestorzy indywidu­alni oddali w tym okresie, ponad 85 tys. mieszkań, co stanowi 97,4 proc. ogółem oddanych mieszkań.

Bogaci zatem mają się dobrze. Po­twierdzają się badania NIK, które świad­czą, że mieszkań dla rodzin mniej zamoż­nych więcej ubywa niż przybywa.

Patrząc na to, co się dzieje w sferze mieszkaniowej, można dojść do przeko­nania, że Polska - pod dogorywającymi rządami PO - stała się krajem dla boga­tych. Z tą tezą współbrzmią decyzje rzą­du o zgodzie na „import" uciekinierów z krajów arabskich, „bo potrzebna nam siła robocza", skoro nasi uciekają na Zachód. Im - to w domyśle - nie potrzebne będą mieszkania, bo zamieszkają w slumsach lub pod namiotami...

Niektórzy Czytelnicy pamiętają za­pewne, że kiedyś w tym kraju mieszka­nie było elementarnym dobrem. Dlatego w 1978 r. wybudowano prawie 300 tys. mieszkań -
w większości w formie spół­dzielczej, a w ostatnim roku żywota ko­muny jeszcze ponad
180 tys. mieszkań na potrzeby powszechnej kolejki, czyli dla rodzin słabiej sytuowanych, było po­nad 70 proc. Dziś nawet marzyć o tym nie można.

Ten dorobek jest systematycznie nisz­czony. Znów przypomnę, że specustawą z 1990 r. zniszczono spółdzielczość handlową i spółdzielczość pracy, by przekazać lokale i rynek indywidualnym przedsiębiorcom. Po tym zabrano się za demontaż spółdzielczości mieszkanio­wej, bo kolejna grupa elektoratu PO i jej poprzednich wcieleń (Kongres

Liberalno-Demokratyczny, Unia Wolności, AWS) oraz funduszy inwestycyjnych, za­żądała rządowego „wejścia w budownic­two". Stąd, wykorzystując machinę rzą­dową, zlikwidowano spółdzielczą formę mieszkań lokatorskich – przeznaczonych dla ludzi mniej zamożnych - oraz wła­snościowych mieszkań spółdzielczych, pozostawiając de facto tylko mieszkania
z wydzieloną własnością. Mieszkańcy nowobudowanych mieszkań muszą obo­wiązkowo utworzyć wspólnotę. Kolejna, na szczęście nieudana próba ubezwłasno­wolnienia spółdzielni, miała miejsce na forum Komisji Nadzwyczajnej. Drama­tem jest, że oznacza to kończenie budow­nictwa przeznaczonego dla przeciętnej polskiej rodziny.

Tym faktem, niestety, nie przejmuje się żaden z polityków koalicji rządowej. Gwałtownie więdnie także budownictwo komunalne i socjalne. Stąd, nie widząc dla siebie przyszłości, najbardziej ak­tywna część Polaków wybiera emigrację. Według ostatnich szacunków GUS, aż 2 mln osób chce wybrać taki wariant.

Tylko zmiana podejścia i wniesienie do programów rządowych działań pro-spółdzielczych może odwrócić ten trend i spowodować, że „milcząca" część spo­łeczeństwa zacznie widzieć w Polsce kraj, w którym warto żyć.

Mieczysław Wodzicki

Ps. Autor jest redaktorem naczelnym „Kuriera Spółdzielczego”.