29.10.2013 r.

W kwestii mieszkań z kraju

WUJEK POSEŁ POMOŻE

Kiedy patrzy się na działania pol­skich rządów, można poczuć krzepiące poczucie stabilności. Stabilności w podejmowaniu nie­trafionych decyzji.

Ależ męczą się nasi polityczni pracusie po sejmach, po komisjach i na spotkaniach
z lobbystami nad no­wymi pomysłami. Jaki pomysł na życie dla wchodzących właśnie w życie młodych ludzi mają nasi mó­zgowcy? Polityczni wujkowie i cio­cie dopłacą im do kredytu mieszka­niowego. Wspaniały prezent - moż­liwość wejścia w dorosłość z 30-letnim zobowiązaniem kredytowym i mieszkankiem na przedmieściach.
W nowym budownictwie.

Pod koniec września odbyło się w Sejmie drugie czytanie rządowego projektu ustawy
o pomocy pań­stwa przy kupowaniu pierwszego mieszkania „Mieszkanie dla mło­dych". „MdM" ma zacząć działać od początku 2014 r. Wsparcie państwa będzie polegało na dofinansowaniu wkładu własnego kredytu. Zgodnie z decyzją Komisji Nadzoru Finan­sowego ubieganie się o kredyt bez wkładu własnego będzie od przy­szłego roku niemożliwe.

Czy rzeczywiście pomoc w za­dłużeniu się to najlepszy pomysł na rozwiązanie sytuacji mieszkanio­wej? Być może dowiemy się tego przy okazji problemów finansowych ludzi, którzy brali udział w progra­mie „Rodzina na swoim" i niedługo raty ich kredytów wzrosną nawet
o kilkadziesiąt procent ze względu na kończący się okres otrzymywa­nia dopłat. Teoretycznie „MdM" ma zapobiec skokowej zmianie raty kre­dytu i zapewnić w ten sposób więk­sze bezpieczeństwo spłacającym. Wydaje się jednak, że w obecnej sy­tuacji na rynku pracy jakiekolwiek zobowiązanie kredytowe wśród młodych jest ryzykowne. I nie pozwala spokojnie spać nawet we własnej, czyli de facto banku, sypialni.

Glosy zarzucające ustawie, że jest napisana przede wszystkim dla deweloperów i banków, pacyfikowane są natychmiast opowieścią o tym, że budownictwo stymuluje gospodar­kę, PKB
i że generalnie pomagamy, jak umiemy. Jednak prezes Polskie­go Związku Firm Deweloperskich Grzegorz Kiełpsz uważa, że poten­cjalni kredytobiorcy nie skorzysta­ją
z programu „MdM", ponieważ mieszkania z rynku pierwotnego nie mieszczą się w ustawowych limitach. Zarzuca się też ustawie, że pomija młodych ludzi i deweloperów z ma­łych miejscowości.

Tymczasem jakakolwiek dyskusja o rządowym wspieraniu mieszkań ko­munalnych się nie wydarza. Być mo­że dlatego, że słowo „komunalne" źle się kojarzy. Tanie lokale na wynajem są normą w krajach Europy Zachod­niej . W Polsce panuje kult własności. 

Zastanawiam się, czy pragnienie posiadania własnego mieszkania jest cechą narodową Polaków III RP. Czy po prostu brakiem komunalnego budownictwa? Czy rzeczywiście le­dwo wiążący koniec z końcem mło­dzi pracownicy mają za życiowy cel posiadanie mieszkania na własność? W każdym razie rozwiązywanie pro­blemów mieszkaniowych sprowa­dza się u nas wyłącznie do tego, jak pomóc wziąć kredyt.

Mam wrażenie, że wielu młodych osób nie będzie stać na mieszkanie, a właściwie na kredyt, nawet z rzą­dową dopłatą. Jak oni rozwiązują swój problem mieszkaniowy? Za­czynają mieszkać za granicą.

Według badań GUS liczba emi­grantów w wieku 25-34 lat, czyli w wieku docelowych adresatów „MdM", wciąż rośnie. Być może wie­lu z tych, którzy wezmą kredyt miesz­kaniowy
i przysłużą się gospodarce, będzie ten kredyt spłacać pieniędz­mi zarobionymi za granicą.

Paweł Demirski –dziennikarz „GW”

Ps. Ale bądźmy przy nadziei. Główna partia opozycyjna w polskim parlamencie, ponownie  ogłosiła możliwość budowy w kraju 300 tys. mieszkań rocznie, tak „jak budowało się za Gierka”. Jeśli tak, to sądzimy że znajdzie się wtedy także miejsce dla budownictwa spółdzielczego, które od blisko dekady jest prawnie  wypchnięte z rynku mieszkaniowego.

Zarząd ŻSM